آموزش هندبال

دريافت پاورپوينت آموزش هندبال از شبكه آموزشي پژوهشي ايران و كتاب جامع آموزش هندبال

هدف كلي:
آشنايي با قابليتهاي ورزشي،توانايي هاي حركتي ومهارتهاي پيشرفته در هندبال وارائه چند نمونه تمرين

هدفهاي رفتاري :
انتظار مي رود كه پس از مطالعه اين موارد را توضيح دهيد :
۱- عوامل مختلف تشكيل دهنده قابليت ورزشي
۲- آمادگي جسماني عمومي و ويژه
۳- انواع پرتابها

| دانلود كتاب فارسي آشنايي با قوانين و مقررات هندبال |

| آموزش به همراه تصاوير |

هندبال ورزشي گروهي است كه دو تيم شركت كننده در آن، هر كدام داراي هفت بازيكن هستند كه از دست براي پاس دادن و شوت كردن استفاده مي‌شود. مدت استاندارد بازي هندبال دو نيمه ۳۰ دقيقه‌اي است. در اين بازي كارت زرد وجود دارد كه كارت زرد دوم به معناي اخراج است البته اخراج در هندبال ۲ دقيقه‌ است وبعد از اين مدت بازيكن دو باره به زمين بازمي‌گردد. هر ۳ اخراج ۲ دقيقه اخراج كامل از بازي را به همراه دارد كه داور آن را با كارت قرمز نشان مي‌دهد. يك خطاي مرثوم كه اسم ان خط مي‌باشد و بازيكن حق ورود به محوطه شش متر دروازبان را ندارد. اين بازي در سال ۱۹۲۰ ميلادي ابداع گرديد.

تاريخچه هندبال در ايران
علي‌ محمد اميرتاش در سال 1344 پس از پايان تحصيلات دوره ليسانس در رشته تربيت بدني و ورزش، از فرانسه به ايران مراجعت كرد. با ورود به ايران اقدام به مذاكره و گفتگو با كميته ملي المپيك در جهت تأسيس فدراسيون هندبال نمود تا زمينه پيدايش ورزش هندبال 7 نفره در ايران فراهم شود، اما با تغييرات اداري در كميته ملي المپيك اين امر متوقف ماند.

مقررات و قوانين بازي هندبال
1- مدت بازي:

در دو زمان 30 دقيقه اي براي بزرگسالان – 25 دقيقه اي براي جوانان – 20 دقيقه اي براي نوجوانان و 15 دقيقه اي براي نونهالان مي باشد با زمان استراحت 10 دقيقه اي بين دو نيمه.

هندبال ، هدايت بازيكنان و رهبري خط حمله است .

از ويژگي هاي بارز يك بازيكن وسط موفق ميتوان به قدرت دريبل زني بالا و پاس هاي دقيق و سالم اشاره كرد . هر بازيكن هندباليستي كه مي خواهد در پست بازيكن وسط موفق شود . بايد به خاطر داشته باشد كه پاس منجر به گل و همچنين ديدن بهترين موقعيت براي اقدام به پاس و يا شوت در اين پست بازي حرف اول را مي زند .

گروه هاي عضلاني درگير در هندبال
عضلات كمر : اين عضلات با همكاري عضلات پشت ، عضلات راست و مايل شكم عمل مي كنند . قدرت عضلات كمر شرط اصلي براي انجام پرتاب هايي است كه با خم كردن كمر انجام مي گيرد .
عضلات شانه : اين عضلات با همكاري عضلات سينه اي بزرگ و دلتوئيد عمل مي كند . به وسيله ي عمل اين عضلات است كه مخصوصا عمل دور خيز دادن دست ها و پرتاب كردن صورت مي گيرد .
عضلات آرنج : اين عضلات با همكاري عضلات راست كننده و خم كننده دست ها عمل مي كنند . آن ها از چرخش بيش از حد مفصل آرنج جلوگيري كرده و باعث گردش آرنج مي شوند .
عضلات مچ و دست : اين عضلات با همكاري عضلات ساعد ، به خصوص عضلات راست و خم كننده دست و عضلات راست و خم كننده انگشت ها عمل مي كنند . عملكرد عضلات مچ دست به خصوص در هنگام دريافت توپ و در هنگام پرتاب مچ دست ، بسيار مهم هستند .
عضلات تهيگاه : اين عضلات با همكاري عضلات بزرگ و متوسط باسن و نيز عضله كمر عمل مي كنند . آن ها عمل راست و كشيده كردن پارا به خصوص در هنگام تكيه دادن آن ونيز در هنگام پرش، مطلوب كرده . در هنگام پرتاب پرشي به پهلو تاثير مثبتي در عمل خم كردن كمر روي پاي تكيه گاه دارد .
عضلات ران : اين عضلات با همكاري عضلات باسن باعث مي شوند كه بتوانيم پاهارا كشيده به طرف جلو يا عقب تاب دهيم و يا آن ها را به طرف داخل يا خارج بچرخانيم .
عضلات ساق پا : كار گروهي عضلات دو قلو و خم كننده انگشتان پا باعث عملكرد صحيح در هنگام انجام حركات پرشي مي شوند

زدن توپ
هرگاه بازيكني بخواهد توپ را در مسير طولاني هدايت كند ، آن گونه كه در هنگام انجام دادن يك حمله انفرادي بازيكن پيش مي آيد ، بازيكن مدافع بايد سعي كند او را همراهي كرده ، در يك لحظه ي مناسب توپ را از او جدا كند . به عبارت ديگر توپ او را به بيرون بزند. اين عمل وقتي ممكن است كه بازيكن هدايت كننده (مهاجم) تماسي با توپ نداشته باشد . يا نظير آن موقعيتي كه بازيكن مهاجم توپ را در جا دريبل مي كند و براي يك لحظه كوتاه تماسي با توپ ندارد . موقعيت سومي كه در آن توپ را ميتوان به بيرون زد وقتي است كه بازيكن براي پرتاب كردن عمل دورخيز دست را انجام مي دهد . يعني در هنگام شروع پرتاب يا پاس دادن .
روش زدن توپ : براي زدن توپ در هنگام دريبل كردن ، بازيكن مدافع سمت مخالف دست پرتاب كننده را آزاد نگاه مي دارد تا در طرف دست پرتاب كننده بتواند مزاحمت ايجاد كند . در اينجا يك لحظه مناسب وقتي است كه بازيكن صاحب توپ مجبور است به خاطر مقررات و قدم برداشتن آن را دريبل كرده ، نمي تواند تغيير مسير دهد . بازيكن مدافع بايد سعي كند توپ را با دست داخلي خود از پهلو به بيرون بزند . اگر به بيرون زدن توپ در هنگام پرتاب انجام شد ، بايد دست داخلي را در هنگام دور خيز دادن در جلوي توپ قرار داد . حسن اين كار اين است كه با انجام اين عمل بازيكن مدافع تماس بدني با بازيكن مهاجم را حفظ كرده .